Romans

Sardinië, begin twintigste eeuw, de tijd dat alle kledingstukken nog op maat gemaakt worden. Een meisje leert alle kneepjes van het vak van haar grootmoeder: van zomen tot het aanbrengen van veters en knoopsgaten. Daarna begint ze als naaister aan huis te werken om zo haar eigen geld te verdienen. Haar naaimachine is haar weg naar vrijheid.

In elk huis, tijdens het opmeten, het knippen, het naaien, luistert ze naar de verhalen van eigengereide vrouwen om haar heen: de eigenzinnige Esther, die paardrijdt als een man en natuurkunde studeert, de vrijgevochten Amerikaanse Lily Rose die een pistool in haar korset verstopt en de hebzuchtige zussen Provera. In De stof in haar handen strijdt een jonge vrouw voor haar onafhankelijkheid en voor haar dromen, in een wereld die gedomineerd wordt door mannen.

Op een nazomerse dag in september komen Lincoln, Teddy en Mickey na jaren weer samen in een vakantiehuis op Martha’s Vineyard. De oude vrienden, totaal verschillend van elkaar, zijn na hun afstuderen hun eigen weg gegaan. Maar één ding hebben ze gemeen: ooit waren ze allemaal verliefd op Jacy Colloway, die na een gezamenlijke vakantie in datzelfde huis spoorloos verdwenen is. Nu, veertig jaar later, zijn ze haar nog steeds niet vergeten. Terwijl ze terugblikken op hun leven dringt de vraag over wat er precies met Jacy is gebeurd zich steeds meer op. En dan blijkt dat ze elkaar toch niet zo goed kennen als ze dachten.

Gerald Murnane is tachtig, schreef zo’n vijftien boeken, The New York Times noemde hem ‘de grootste auteur in het Engelse taalgebied’ en hij lijkt een gedoodverfde Nobelprijswinnaar. Toch hebben veel mensen nog nooit van de Australiër gehoord. Misschien komt dat doordat Murnane in het gehucht Goroke woont, omringd door stapels archieven van zijn eigen schrijfsels. Hij heeft nog nooit in een vliegtuig gezeten, heeft geen tv en geen computer: hij schrijft met één vinger op zijn typemachine. Als hij niet schrijft, staat hij achter de bar van de lokale golfclub. Zijn roman De vlakte, die in 1982 verscheen, geldt in kleine kring al als een meesterwerk. Nu wordt het hoog tijd dat zijn werk het grote publiek bereikt. Met De vlakte debuteert Murnane op spectaculaire wijze in het Nederlands taalgebied. In deze roman arriveert een jongeman op de Australische vlakte in de hoop een film te kunnen maken over de vreemde, maar rijke cultuur van haar bewoners. Het resultaat is een minutieuze verkenning van het vlakke Australische binnenland en zijn landeigenaren.

Berlijn 1932: Sala en Otto zijn tieners als ze verliefd worden. Hij behoort tot de arbeidersklasse, zij komt uit een intellectuele Joodse familie. In 1938 ontvlucht Sala haar geboorteland en kan ze terecht bij haar tante in Parijs – totdat de Duitsers binnenvallen. Terwijl Otto het leger in moet om mee te vechten, mislukt Sala’s poging om Frankrijk te verlaten en wordt ze gevangengezet in Gurs, een kamp in de Pyreneeën. Een kamp waar alleen de sterksten overleven, om in 1943 gedeporteerd te worden naar Auschwitz. Maar deze keer heeft Sala geluk en kan ze onderduiken.

Vlak voor het einde van de oorlog wordt Otto door de Russen gevangengenomen. Pas in 1950 keert hij huiswaarts, naar een verwoest Berlijn. Sala vertrekt na de oorlog naar Buenos Aires, in de hoop daar een nieuw leven op te bouwen. Lange tijd zien de twee elkaar niet, maar als Sala Otto’s naam in het telefoonboek vindt, weet ze dat ze hem nooit vergeten is…