Zaterdag 20 juli 2024
Ik had vannacht die droom weer. Ik had het natuurlijk kunnen zien aankomen. Ik krijg hem altijd als ik het ergens moeilijk mee heb, als ik aan mijn hoogstpersoonlijke haakje kronkel en doe alsof er niets aan de hand is. Ik krijg hem als ik mijn vaders dochter probeer te zijn. Vandaag is onze verjaardag:
mijn vijftiende en zijn vijfenvijftigste. Vandaag zal ik me naar hem proberen te schikken: naar hem, naar de gemeente en naar God. En dus heeft de droom me er vannacht aan herinnerd dat het allemaal één grote leugen is. En die leugen zit me zo dwars dat ik denk dat ik de droom beter kan opschrijven. Ik leer vliegen, loskomen van de zwaartekracht. Niemand geeft me les. Ik leer het mezelf, stukje bij beetje, droomles na droomles. Geen heel subtiel beeld, maar het snijdt wel hout. Ik heb veel lessen gehad en ben nu beter in vliegen dan eerst. Ik vertrouw nu ook meer op mijn kunnen, maar ik ben nog steeds bang. Ik heb het sturen nog niet helemaal onder controle.