5 x De mooiste zinnen

Het is nooit goed om alleen te zijn, maar als het niet anders kan, wees dan alleen met een vriend.

In De dag dat de walvis kwam spoelt er een jonge man aan op het strand nabij een klein Brits vissersdorpje. Joe is gevlucht uit Londen en waarschuwt de 307 inwoners voor een dodelijk griepvirus. Wanneer de dreiging toeneemt en het dorp geïsoleerd raakt van de buitenwereld, blijkt wel hoe belangrijk het is om solidair met en loyaal aan elkaar te zijn in crisistijd

Dit land is niet jouw land.

Met dit motto opent deze avonturenroman over Lucy en Sam, twee immigrantenkinderen op de vlucht, die ten tijde van de Amerikaanse Goudkoorts het Wilde Westen doorkruisen om hun vader te begraven. Het verwijst naar de uitsluiting die ze ervaren: ze lijken nergens bij te horen en hebben geen plek die ze ‘thuis’ kunnen noemen. Tegelijkertijd stipt Zhang hiermee een grotere problematiek aan die van alle tijden en werelddelen is: de wereld wordt opgeëist en uitgebuit alsof het iemands eigendom is, terwijl de mens slechts een passant is, het leven een doorreis en het land in feite níémands land is.

We maken plannen voor de dood, heel verstandig, terwijl we volop leven, maar niemand is van plan te sterven.

Wanneer de geheime affaire van Ana en Connor abrupt eindigt doordat Connor plotseling overlijdt, is Anna op zichzelf teruggeworpen. Radeloos door een verdriet dat ze met niemand kan delen probeert ze vriendschap te sluiten met Connors vrouw en haar als executeur te helpen met zijn testament. Het brengt Ana dichter bij hem, maar confronteert haar ook met zijn andere leven als echtgenoot en vader. Een indringende roman over hoe de liefde, en ook het leven zelf, zich niet laat plannen en hoe de dingen die je koestert plotseling voorbij kunnen zijn.

Er maakte zich al een vage pijn voelbaar in mijn rug en zelf voelde ik me vaag beschaamd: slavernij was één lang, traag proces van vervaging.

Butlers hoofdpersoon Dana komt vanuit het jaar 1976 op onverklaarbare wijze in het jaar 1815 terecht, op een plantage in Maryland. Een plek waar zij als Zwarte vrouw als tot slaaf gemaakte wordt beschouwd. Ze redt keer op keer het leven van de (witte) zoon van de plantagebezitter, die haar voorouder blijkt te zijn, en raakt zo verstrikt in een gewetensstrijd. Hoe langer ze in 1815 verblijft, hoe moeilijker het wordt om het juiste te doen. Moet ze zich neerleggen bij het afschuwelijke systeem van slavernij, dat mensen van vlees en bloed langzaam doet vervagen, opdat daarmee haar eigen voorgeschiedenis niet wordt uitgewist?

Eenzaamheid is een valstrik, is de voortdurende herhaling van steeds weer dezelfde herinneringen in je hoofd, is de zoektocht naar steeds weer nieuwe wonden in je allang verdwenen ik, is de heimwee naar mensen die je achterliet.

Hüseyin heeft dertig jaar in Duitsland gewerkt en nu vervult hij eindelijk zijn droom: wonen in een appartement in Istanbul. Op de dag van de verhuizing verlangt hij ernaar om zich weer met zijn gezin te herenigen, maar hij krijgt een hartaanval en sterft alleen. Voor de begrafenis reizen zijn vrouw en hun vier kinderen hem vanuit Duitsland achterna. Ieder van hen worstelt met geheimen, verlangens en wonden en ervaart daarin een eigen eenzaamheid. Wat hen verbindt zijn hun herinneringen, aangewakkerd door dezelfde vraag: wie was Hüseyin eigenlijk?