Ouderschap & opvoeding

De geborgenheid die je in je jeugd ervaart is het beste begin voor een gelukkig leven als volwassene. Het is de basis waar het écht om draait. Mensen hebben het vaak over de eerste ‘1001 belangrijkste dagen’, de dagen waarin het fundament van de opvoeding wordt gelegd dat zal bepalen hoe iemand zich als mens zal ontwikkelen. Maar zelfs als je wat later dan anderen op het juiste pad komt, betekent dat niet dat er niets meer te redden valt. Tijdens de hele opvoeding staat het contact tussen jou – de volwassene – en je kind centraal en speelt de geborgenheid die eraan ten grondslag ligt een belangrijke rol. Dat is waar je gedurende de hele kindertijd aan werkt en waarvan zal afhangen hoe het kind zich zal ontwikkelen. Het bepaalt ook hoe sterk het kind emotioneel gezien in zijn schoenen staat als het zelf volwassen is.

Emoties komen en gaan gedurende ons hele leven. Ze kunnen genadeloos en verpletterend zijn of ons vervullen met een machtig en trots gevoel. Maar ermee om leren gaan vergt oefening en geduld. Bij kinderen is dat vermogen nog niet zo goed ontwikkeld als bij volwassenen. Kinderen moeten hun gevoelens leren herkennen en het is de taak van de ouders hen daarbij te helpen. Leren omgaan met razende woede, pijnlijke afwijzingen en hevige verliefdheden is een serieuze zaak. Maar het is ook tijdrovend. In het beste geval heeft een mens de eerste twintig jaar van zijn leven nodig om met emoties te leren omgaan.
Het is de bedoeling dat jij je kind de weg wijst in die wirwar van emoties. Daarbij is het belangrijk dat je begrijpt waar je kind al dan niet toe in staat is. Ik zal je laten zien hoeveel er te winnen valt als je de emoties van je kind deelt en zijn of haar gedrag leert doorgronden, zodat je begrijpt wat er achter die emoties schuilgaat. Dit is van cruciaal belang voor de ontwikkeling van het kind en het leven dat het zal leiden.

Ouders van nu behoren waarschijnlijk tot de meest overgeorganiseerde generatie ooit. De vrije tijd van onze kinderen wordt voortdurend minutieus ingepland en wordt altijd doorgebracht onder begeleiding van een volwassene: er zijn voetbaltrainingen, theaterlessen, danslessen, muzieklessen of turnlessen die allemaal plaatsvinden onder de oplettende blik van volwassen leiders en met ouders aan de zijlijn of in de buurt. Dit is zo ongeveer het idee dat wij hebben van vrijheid: we betalen voor verschillende activiteiten en hangen dan voortdurend om ons kind heen, dat zich zogezegd zelfstandig mag ontplooien. Ik heb me vaak afgevraagd waarom we het zo doen. Misschien omdat we denken dat goede ouders het op deze manier doen en wij daar ook gehoor aan moeten geven?
Ik denk dat de meeste ouders diep vanbinnen wel weten dat er iets schuurt. Kinderen moeten niet voortdurend onze nieuwsgierige blikken voelen en hebben de ruimte nodig om zelfstandig te kunnen spelen. Volwassenen moeten in de buurt zijn, zodat ze kunnen bijsturen als er een conflict is of als het spel vastloopt, maar vervolgens moeten ze zich terugtrekken en de kinderen de ruimte geven. Vaders en moeders hoeven tijdens trainingen en wedstrijden niet langs de zijlijn heen en weer te rennen om hun kind aan te moedigen en we hoeven niet alles voor onze kinderen te regelen; laat kinderen liever dingen zelf aanpakken zodat ze ook nog iets te vertellen hebben als ze thuiskomen.

Kinderen zonder problemen bestaan niet, maar er zijn altijd van die ouders die je fijntjes vertellen hoe makkelijk hun kind wel niet was. ‘Ze sliep al vanaf het eerste moment door’ en ‘hij is altijd vrolijk’ zullen ze zeggen, maar eigenlijk liggen de moeilijke jaren alweer zo ver achter hen dat ze überhaupt niet meer weten hoe het echt was.
Want dat het moeilijk wordt staat vast. Zeer lastige situaties zullen zich aandienen. Het klinkt misschien negatief, maar tijdens de opvoeding van een kind zijn er altijd grote uitdagingen. Ieder kind zal vroeg of laat ongeremd gedrag vertonen, buiten zichzelf raken van woede of ronduit verdrietig zijn. Ervaren ouders moeten vaak glimlachen om nieuwbakken ouders die verrast zijn omdat hun kind van anderhalf ineens doorheeft dat je niet overal ja op hoeft te zeggen. Dat kan zowel verwarring als onrust veroorzaken, maar er is geen reden voor paniek: het kind moet zichzelf leren zijn en doet dat in verschillende stappen en fases. Het is de taak van de ouder om tijdens al deze fases veiligheid en geborgenheid te bieden.

Wie jullie zijn, hoe jullie communiceren en samenwerken; dat komt allemaal onder een vergrootglas te liggen als het dagelijks leven voor een groot deel uit het verschonen van luiers, het naar bed brengen van kinderen, trainingen en huiswerkbegeleiding gaat bestaan. Je zult je partner met heel andere ogen gaan bekijken, maar als jullie er op een goede manier mee omgaan, kan het ook veel moois brengen. Het is echt niet zo dat het leven zoals je dat kende voorbij is alleen omdat jullie nu een gezin zijn geworden.
Jullie besteden nu ineens wel een groot deel van jullie leven aan het bespreken van dingen en aan het leven in een dusdanige balans proberen te houden die voor het hele gezin werkt; hoe je gezin er ook uitziet.
Het beschermen van de relatie tussen volwassenen is van grote betekenis voor kinderen. Ze leren ervan wat liefde is en wat het is om deel uit te maken van een groep, van iets wat groter is dan henzelf.
Ik heb in de loop der jaren vele stellen in mijn praktijk ontmoet en ik vertel ze altijd dat er concrete dingen zijn die ze kunnen doen om de liefde in stand te houden of terug te winnen. Ik zal ze jou ook vertellen…

Kinderen hebben in het dagelijks leven voortdurend met grenzen te maken waar wij helemaal niet bij stilstaan. Lange tijd ben jij degene die bepaalt wat je kind eet, wanneer het naar bed moet, hoe het naar school gaat of hoe het in de auto zit. Kinderen hebben kaders en structuur nodig. Ze hebben iemand nodig die hun leert wat goed en slecht is. Iemand die de dag op een goede manier voor hen indeelt. Tegelijkertijd moeten de kaders flexibel genoeg zijn om te kunnen veranderen op het moment dat alles anders loopt dan je had voorzien.
Als je kind niet doet waar je op had gehoopt, liggen de twijfels en angst vaak meteen op de loer. Ik doe dit werk al twintig jaar en in al die jaren ben ik nog nooit ouders tegengekomen die hun stem niet verheffen of die hun kind nooit hardhandig aanpakken en daarna denken: dit was niet de bedoeling. Ik spreek ook voor mezelf.
Het aangeven van grenzen is voor veel mensen ingewikkelde materie. Ouders vinden het moeilijk om in te schatten wanneer en hoe ze ‘nee’ moeten zeggen. Sommige ouders zijn bang dat ze het te vaak roepen en weer andere dat ze dat juist te weinig doen. En hoe boos mag je eigenlijk worden?

Schaafwonden, blessures en een deuk of buts hier of daar horen bij ons leven. Als we ouder worden is het alsof al die keren dat we onderuitgingen, faalden en tegenslagen hadden in ons lichaam zijn opgeslagen.
We hebben daardoor vaak een aangeleerde manier van reageren en verstijven bij soortgelijke situaties. En ook al lijkt dat heel natuurlijk, het is niet altijd een voordeel.
Als je een kind hebt, worden er allerlei nieuwe dingen van je verwacht, waarschijnlijk dingen die je nog niet eerder in je leven was tegengekomen. Je zult kanten van jezelf ontdekken waar je misschien helemaal niet zo blij mee bent. Wellicht word je boos terwijl je eigenlijk zou moeten troosten, of is op een dag alle kracht uit je verdwenen, terwijl je juist dan een stap extra moet zetten.
Er zijn maar weinig mensen die de meest optimale opvoeding hebben gehad, maar dat betekent niet dat je net zoals je moeder of vader moet worden. Of dat jouw kinderen net zo kwetsbaar of onzeker als jij zullen worden.
Ik weet zeker dat je je ouderrol zelf vorm kunt geven. Een van de dingen die je moet doen om de ouder te worden die je graag wilt zijn is je eigen patronen doorgronden. Je moet naar je eigen achtergrond durven kijken en uitzoeken waarom je in verschillende situaties op een bepaalde manier reageert.

Boeken over ouderschap bevatten praktische tips en advies. Ze bieden begeleiding bij een breed scala aan opvoedingsonderwerpen waardoor jij je zelfverzekerder en ondersteund voelt in je rol als ouder.

Het lezen van ouderschapsboeken helpt je vaak nieuwe ideeën en strategieën te vinden voor het omgaan met veelvoorkomende of specifieke opvoedingsproblemen. Hierdoor is het een stuk makkelijker om creatieve oplossingen te vinden waar je zelf mogelijk niet op was gekomen.

Veel opvoedboeken bevatten praktische en direct toe te passen tips en technieken om de communicatie tussen jou en je kinderen te verbeteren. Zo leer je ze beter begrijpen en kan je met ze communiceren op hun niveau.

Ouderschapsboeken bieden de nodige bouwstenen voor effectieve disciplinestrategieën die gebaseerd zijn op positieve bekrachtiging en gericht zijn op het opbouwen van sterke relaties met je kinderen.

Opvoedboeken bevatten waardevolle informatie over de geestelijke en fysieke ontwikkeling van kinderen en kunnen je zo helpen de behoeften en het gedrag van je kind in verschillende levensfasen beter te begrijpen.

Boeken over opvoeden kunnen begeleiding bieden bij het aanleren van gezonde gewoonten en routines waar zowel jij als je kinderen baat bij hebben. Denk aan: regelmatige (gezonde) maaltijden, slaapschema’s en voldoende lichaamsbeweging,

Door opvoedboeken te lezen leer je nog beter het belang inzien van het opbouwen van sterke relaties met je kinderen en kun je ideeën opdoen om die banden te versterken voor de toekomst.

Veel boeken over ouderschap richten zich ook op het helpen van kinderen bij het ontwikkelen van hun onafhankelijkheid en zelfredzaamheid. Ze bieden praktische tips en richtlijnen voor het aanmoedigen en ondersteunen van dit belangrijke aspect van de ontwikkeling van kinderen.

Boeken over ouderschap bieden doorgaans begeleiding bij het bevorderen van een positief zelfbeeld bij je kinderen waardoor je ze optimaal kan helpen zich zelfverzekerd en capabel te voelen.

Opvoedboeken helpen je het belang van een leven lang leren beter te begrijpen en bieden ideeën om zowel jezelf als je kinderen aan te moedigen nieuwe ideeën en interesses te blijven ontdekken naarmate ze ouder worden.