De Pubertijd

In de pubertijd lijkt het alsof je kind opstaat en alles wat jullie samen hebben opgebouwd achter zich laat. Je tiener kijkt niet langer tegen je op en vraagt je ook niet meer zo vaak om advies. Je bent gewoon niet zo
interessant en indrukwekkend meer.
En dat is precies zoals het zou moeten zijn. Alles wat jullie tot nu toe hebben gedaan, het leven dat jullie hebben geleefd, het gezin dat jullie hebben opgebouwd, is als een soort verlichte tent in het bos. Het vormde de basis voor je kind en hopelijk was het een warme en veilige plek om te zijn. Tijdens de pubertijd zal je kind die tent verlaten.
Pubers gaan op zoek naar wie ze zijn en ze zullen daarbij allerlei richtingen opgaan. Van nature zijn ze als het ware geprogrammeerd om dingen uit te proberen en om diverse standpunten, manieren en persoonlijkheden
te testen. Af en toe zullen ze zonder erbij na te denken dingen roepen die harder aankomen dan bedoeld. Het is alsof ze voor de spiegel staan en kijken welk type mens het best bij hen past.

Het is nu eenmaal van alle tijden dat mensen bij hun familie weggaan en hun veilige en vertrouwde omgeving achter zich laten om op zoek te gaan naar hun eigen identiteit en een eigen toekomst. Ik vind het een mooie eigenschap dat we allemaal zo’n periode doormaken waarin we op zoek gaan naar iets mooiers, iets beters of iets anders.

In je pubertijd probeer je een beter mens te worden en ga je op zoek naar een betere wereld. Het is een groots proces dat we liefdevol en respectvol moeten observeren. Als je de wereld door een nieuwe bril bekijkt, zul je echter ook in conflict raken met je bestaande wereld. Ons brein is ook volledig op die manier ingericht: jongeren maken zich veel vaker druk om de mening van hun leeftijdsgenoten. Zo kunnen ze bijvoorbeeld al ineenkrimpen bij de gedachte op zich dat ze in de klas belachelijk worden gemaakt omdat ze bijvoorbeeld de verkeerde muts dragen. Wat jij of hun leraar ervan vindt, boeit hen dan weer niets.