Mickey Gibson veegde het spuug van Darby’s gezicht en gaf haar tweejarige dochtertje een plastic piepballetje in de hoop dat dit haar aandacht een tijdje vasthield. Het meisje zat rustig in haar box en keek naar het speeltje alsof het geen vijand, maar ook geen vriend was. Ze wist dankzij een van de vele boeken over de ontwikkeling van jonge kinderen die ze had gelezen dat een kind van twee in staat moest zijn om een halfuur te spelen en zichzelf te vermaken.
Als de schrijver daarvan niet onder invloed van drugs was, ziet de toekomst van mijn kinderen er niet goed uit. Ze wilde slechts vijf minuutjes rust, om haar telefoongesprek af te kunnen maken. Tommy, haar zoontje van drie, probeerde zijn moeder als klimrek te gebruiken, dus tilde ze hem op en zette hem op haar uitgestoken rechterheup. Het was nog maar elf uur ’s ochtends en ze was nu al uitgeput. In haar headset zei ze: ‘Oké, Zeb, ik ben er weer. Zoals ik net al zei
is het papieren spoor heel duidelijk. Er staat minstens tweehonderd miljoen dollar op zes verschillende bankrekeningen, drie in Tsjaad, één in Bermuda en twee in Zürich. Aangezien Larkin wel weet dat we hem op de hielen zitten, zal hij dat geld waarschijnlijk zo snel mogelijk proberen te verplaatsen en dan lukt het me misschien niet om het opnieuw te traceren.’ Gibson luisterde even, terwijl ze handig voorkwam dat Tommy haar haar vastpakte en de headset van haar hoofd trok. Darby gooide de bal naar de rug van haar moeder, begon te huilen en probeerde uit de box te klimmen. Gibson zag dat en kwam meteen in actie. Ze raapte de bal op, nog steeds met Tommy op haar heup, gooide hem omhoog en ving hem handig op achter haar rug – een van de vaardigheden die ze tijdens haar basketbalcarrière had opgedaan. Darby stopte met haar klimpoging, glimlachte en begon te klappen. ‘Mama, mama. G-goed.’ Tommy vond haar actie ook fascinerend genoeg om zijn aanval op zijn moeders haar te staken. ‘Nog een keer!’ zei hij. Gibson bleef dit herhalen en zei ondertussen: ‘Juist, Zeb, ik begrijp het. Maar weet je, feit is dat ik na een paar muisklikken succes boekte en een paar tricky aanwijzingen volgde die de moeite waard bleken, maar er is geen enkele garantie dat dat opnieuw zal gebeuren. De advocaten moeten gerechtelijke bevelen indienen en zijn bankrekeningen bevriezen voordat hij dat geld God weet waarnaartoe kan overmaken. Ik heb het gecheckt en nu blijkt dat we die rekeningen inderdaad kunnen bevriezen, omdat alle landen die ik net opsomde moeten voldoen aan de mondiale financiële wetgeving. Larkin kan dus niet op hun medewerking rekenen zonder serieuze consequenties voor hun lidmaatschap van de internationale financiële gemeenschap.’