Ik heb me teruggetrokken in mijn kantoor om wat achterstallige
administratie bij te werken en de mailbox te checken op
nieuwe boekingen. Bas en ik runnen onze bed and breakfast
nu zo’n vijf jaar en het is een goedlopende business. Naast
slaapplaatsen bieden we ook kookcursussen aan. We kunnen
er niet royaal, maar wel goed van leven en daar zijn we meer
dan tevreden mee. Want hoe rijk ben je als je elke dag met
volle overtuiging kunt zeggen: ‘I’m living the dream!’
De b&b was mijn droom, de kookcursussen die van Bas.
Hoewel ik me aardig red in de keuken is Bas de echte kok van
ons tweeën. Hij stelt de maaltijden samen, kookt voor de gasten
en geeft de cursussen. Ik assisteer en regel de logistiek, de
boekingen, de administratie en de acquisitie. ‘Ik kook,’ zegt Bas
altijd, ‘en Claudette zorgt ervoor dat het geen puinhoop wordt.’
Door het open raam waait een zoetige bloemengeur naar
binnen en ik hoor de stem van een van onze gasten boven
het geroezemoes van de anderen uit. Volgens mij is het Mary,
een van de twee Engelse zussen die zojuist zijn aangekomen.
Er wordt gelachen en dan klinkt een andere vrouwenstem,
dat zal haar zus Rose zijn. De groep die de kookcursus volgt
is bijna compleet. Vanochtend vroeg arriveerden al twee Engelse
mannen en twee Duitse vrouwen. Alleen Carolien en
Nienke Dijkstra ontbreken nog, de Nederlandse moeder en
dochter die pas morgen aankomen.