Tom Clancy Rode winter

De McDonald’s in de Clayallee leek een onwaarschijnlijke plek voor spionage. Dan kon je net zo goed in Woolworths proberen over te lopen.
West-Berlijn, bewaakt door twaalfduizend geallieerde troepen en omringd door een half miljoen soldaten van het Warschaupact? Daar zou overlopen logisch zijn. De donkere, besneeuwde holten in het bos Grunewald, zo’n tien kilometer van de Muur en op een steenworp afstand van het hoofdkwartier van de Berlin Brigade? Zeker.
Ruby Keller, negenentwintig en single, had overheidsbeleid gestudeerd aan de universiteit van Maryland en begon nu onderaan de ladder als agent van de Diplomatieke Dienst. Ze was nieuw op het ministerie van Buitenlandse Zaken en hield zich bezig met visa-aanvragen, kwijtgeraakte paspoorten en allerlei andere onbenullige zaken waar Amerikanen mee te maken kregen als ze West-Berlijn bezochten. Ze gaf het nooit toe tijdens haar dagelijkse telefoongesprekken met haar moeder, maar een onevenredig deel van haar werkdag bestond uit koffie halen voor al die goeie ouwe jongens van deze afgelegen buitenpost van het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Iedereen had haar verteld dat ze onder een microscoop zou liggen en in de gaten zou worden gehouden door allerlei drieletterige overheidsinstanties, Russen die haar zouden willen overhalen om te gaan spioneren, en Amerikanen die haar daarvan zouden willen weerhouden. Gek gedoe voor een boerenmeid uit Indiana. De McDonald’s in de Clayallee (het eerste restaurant in Duitsland met een drive-throughraam) leek veilig, zoals thuis, lachwekkend ver van alle internationale intriges vandaan.
Keller stampte met haar voeten toen ze vanuit de kou binnenkwam en schudde de sneeuw van haar jas. Het was laat, na tienen, maar haar inwendige klok stond nog afgesteld op de tijd in Washington d.c., waar ze een opleiding van achttien maanden achter de rug had, en haar lichaam dacht dat het nu zo’n beetje etenstijd was.
Ze had er vijftien minuten over gedaan om vanaf haar appartement in de buurt van het consulaat hierheen te lopen en moest haar ogen toeknijpen tegen het felle tl-licht.
Het was bijna niet te geloven dat ze nog in Duitsland was.
Deze hele tent had rechtstreeks vanuit haar geboorteplaats Evansville geteleporteerd kunnen zijn. Ze bestelde een Hamburger Royal (een Quarter Pounder, maar dat paste hier niet in het metrische stelsel) en frietjes. De milkshakemachine was kapot