Wat je hier voor je hebt liggen is… Tja, wat is het eigenlijk? Een zelfhulpboek? Ja en nee. Een anderhelpboek? Oók ja en nee. Het is jouw handleiding om een ander zo goed mogelijk te steunen en tegelijkertijd goed voor jezelf te zorgen.
Die Ander, dat kan echt iedereen zijn. Of het nou gaat om een partner, familielid, vriend, collega, buur, kennis, minnaar of willekeurige passant, iedereen kan weleens steun gebruiken tijdens Donkere Dagen. Depressie, rouw, angst, verdriet, ziekte, een stoornis, stress en zorgen om anderen kunnen iemands dag zwaar maken. Wat hierin helpt, is steun. Maar welke steun werkt? Wanneer heeft jouw bijdrage nou een positief effect op de Ander?
De ondertitel van dit boek luidt: ‘Hoe steun je iemand in moeilijke tijden?’ Ik geef de clou alvast weg: dat doe je door een Supporter te zijn in plaats van een Redder.
Ik neem hier de vrijheid om dat toe te lichten. Open een zak popcorn en ga er maar eens goed voor zitten, want ik neem je mee naar een situatie die in het eerstvolgende Marvel-stripboek niet zou misstaan.
Hoe je er gekomen bent doet er niet toe, maar je balanceert op de rand van een klif. Onder je een kolkende, wilde zee vol angstaanjagende zaken. Ik noem monsters. Scheermessen. Haaien.
Boze schoonmoeders. Je bent bang.
Je gebruikt al je energie om niet naar voren te vallen. Dat valt niet mee: je hebt juist vandaag heel goedkope teenslippers aan. Van die dingen uit de 1 euro‑bak in de supermarkt. Ondanks jouw C‑kwaliteit schoeisel lukt het je om te blijven staan, tótdat er een meeuw aan komt vliegen. Je haat meeuwen. En, zo blijkt al snel, deze meeuw haat jou minstens net zo erg. Hij vliegt met een rotgang recht op je af. Je wilt de meeuw koste wat het kost ontwijken en stapt opzij. Je goedkope slippers begeven het en je glijdt uit; schreeuwend tuimel je de kolkende brij van ellende tegemoet.
Vlak voordat je gaat ontdekken of de monsters, scheermessen, haaien óf de boze schoonmoeders jouw einde zullen betekenen, voel je twee sterke armen om je heen. Er fladdert een stuk rode stof in je gezicht en voor je het weet sta je weer boven op de klif, terug waar je was.
Naast je staat een heuse Redder; de handen in de zij en de borst fier vooruit. Met een ‘graag gedaan’ vliegt de Redder weg, op naar een volgende hulpbehoevende stumper. Daar sta je dan. Met je kapotte slipper, het gekrijs van de meeuw nog vers in je geheugen en onder je diezelfde vleesgeworden nachtmerrie.
En nu? Hoe dankbaar je ook bent voor de inspanningen van de Redder, er rest jou weinig anders dan hopen dat diezelfde Redder er tijdens de volgende aanslag op jouw voortbestaan wéér zal
zijn.
Een Redder doet het leuk op beeld. In het echte leven (gevuld met uitdagingen waar de acties van de levensgevaarlijke meeuw bij zouden verbleken) heb je vaak meer aan een Supporter. Zo iemand die energie krijgt van al jouw talenten. Die in jou gelooft wanneer je dat zelf níét doet. Een Supporter traint met je, is bij je winst- en verliesmomenten en staat aan de zijlijn in de zon én in de regen.
Een Supporter draagt geen cape, maar een onflatteus shirt en kaplaarzen. Een Supporter loopt niet zomaar het veld op en geeft nooit ongevraagd tips en adviezen.