We weten het inmiddels allemaal: diversiteit in teams leidt tot betere resultaten.
Uit verschillende onderzoeken blijkt dat diversiteit een (groot) verschil maakt in de politiek, het bedrijfsleven en eigenlijk overal waar besluitvorming plaatsvindt. Consultancybureau McKinsey heeft inmiddels drie opeenvolgende onderzoeken gedaan met enorme datasets van meer dan 1.000 bedrijven in meer dan 15 lan-den, waaruit blijkt dat bedrijven die een divers leiderschapsteam hebben, ruim 25 procent meer winst maken. En dat hoe diverser een team is, hoe beter het bedrijf het doet. Specifiek op genderdiversiteit zagen ze dat teams met meer dan 30 procent vrouwelijke leiders het beter doen dan teams die uit 10 tot 20 procent vrouwen bestaan. Die bedrijven doen het dan weer beter dan bedrijven met teams zonder vrouw. Tussen de bedrijven die het minst genderdivers zijn en de bedrijven die het heel goed doen op dit vlak, zit een enorm gat als het gaat om de businessresultaten: de meest genderdiverse bedrijven doen het maar liefst 48 procent beter!
Deze topbedrijven houden zich niet alleen bezig met diversiteit, maar richten zich vooral op hoe iedereen zich voelt binnen het bedrijf. Voelen mensen zich thuis, is er een sense of belonging? Diversiteit heeft alleen effect wanneer mensen voelen dat ze zichzelf kunnen zijn en ze echt kunnen bijdragen op een authentieke manier. Diversiteit en authenticiteit, zo zullen we ook later in dit boek zien, gaan hand in hand. Zonder de ruimte voor een authentieke bijdrage van iedereen heb je niets aan een zogenaamd divers team. Bovendien draagt een cultuur met authenticiteit als waarde bij aan nog veel meer positieve zaken.
Denk aan een verminderde kans op een burn-out, minder ziekte, meer positiviteit op de werkvloer en een groter werkgeluk. Logisch eigenlijk. Wanneer we het gevoel hebben dat we onszelf kunnen zijn, een bijdrage kunnen leveren en onze volle potentie kunnen benutten, functioneren we op ons best.
Maar los van de voordelen op de werkvloer is het volgens mij in de basis de bedoeling van het leven dat we onszelf zijn en onze unieke bijdrage leveren door óns leven te leven. In het boek Als ik het leven over mocht doen vertelt palliatieve verzorger Bronnie Ware over wat ze heeft geleerd van mensen die bij-na hun laatste adem uitblazen. Ze heeft het samengevat in vijf universele spijtbetuigingen die ze keer op keer hoorde. Nummer één is: ik wou dat ik een leven had geleefd dat paste bij mij, en niet het leven dat anderen van me verwachtten.
Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal iets unieks te brengen hebben, en dat we daarvoor onze eigen kwaliteiten hebben gekregen die daarbij passen. Wanneer je vanuit je authentieke zelf leeft en leidt, kun je pas echt bijdragen op de manier zoals die voor jou bedoeld is, en vanuit die kern kun je ook pas echt verbinding maken met de ander. Het is daarom denk ik de hoogste tijd dat vrouwen de rugzak waar Maartje het over heeft afdoen en zich niet meer laten leiden door wat er van hen wordt verwacht. Niet als vrouw en niet als leider. Het is tijd voor iets anders. We zijn toe aan iets nieuws.
Een New Female Leader.
Maar wat is voor jou een New Female Leader?