De kracht van hormonen

Hormoonschommelingen zijn vooral merkbaar tijdens de zwangerschap. Maandenlang zijn de oestrogeen- en progesteronspiegels op natuurlijke wijze heel hoog. Ze zorgen voor de doorbloeding van het bekken, voor de groei van het baarmoederslijmvlies, de borsten en de placenta om de foetus van voedingsstoffen te voorzien. Pijlsnel na de bevalling dalen de hormoonspiegels weer. Dat leidt bij bijna alle moeders in het kraambed tussen de tweede en de tiende dag tot een paradoxale neerslachtigheid. Strikt genomen ben je dolgelukkig en toch krijg je van de ene seconde op de andere een huilbui. Ook daar kunnen we uit ervaring over meepraten.
‘Toen mijn man de tweede of derde dag na de bevalling voor het bed stond en me aankeek, begon ik ineens zo te snikken – het kwam echt uit mijn tenen – dat niet alleen hij maar ook ikzelf daar heel verbaasd over was, en de tranen bleven stromen. Op dat moment begreep ik dat die hormoondaling terecht “huildagen” of “babyblues” wordt genoemd.’

Onze kennismaking met de kracht van vrouwelijke hormonen als meisje en jonge vrouw was echter nog maar een heel klein voorproefje van wat ons later jarenlang permanent zou vergezellen: geestelijke en lichamelijke uitgeputheid, eindeloze vermoeidheid, verdriet zonder reden, depressieve buien, onpasselijkheid, hoofdpijn en fasen waarin je bijna manisch-euforisch bent of wel een verliefde puber lijkt. En dat zijn nog maar een paar symptomen van de permanent veranderende hormoonspiegels in de overgang.
Wacht: overgang? Als je begin of midden veertig bent? Is dat een grapje?!
Nee, de grote vergissing is juist dat die periode verkeerd wordt ingeschat, zo van: het kan niet zo zijn, want het mag niet zo zijn.

Hormoonveranderingen en de klachten die daarbij komen kijken, kunnen namelijk al optreden als vrouwen nog menstrueren…