Gertrudes besluit

Poznań, 1889
Eigenlijk stond Gertrude bekend om haar bedachtzaamheid en stalen zenuwen en daar was ze ook trots op. Maar op deze dag leek daar weinig van over. Het was er al mee begonnen  dat ze die ochtend met haar koffie geknoeid had. Toen ze zich daarna had willen omkleden, was ze in de vetersluiting van haar jurk blijven haken, waardoor een van de zijden linten afgescheurd was. Ontzettend vervelend, aangezien het haar lievelingsjurk betrof, die ze speciaal voor deze gelegenheid uitgekozen had. En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg was, had ze tegen de middag van pure consternatie ook nog een van haar geduchte niesaanvallen gekregen, waardoor ze haar gezicht meerdere keren opnieuw had moeten poederen. Helaas konden noch het poeder, noch haar rozige wangen afleiden van haar roodomrande ogen. Ze zag eruit als het albino everzwijn dat ze onlangs in de dierentuin gezien had. En dat allemaal alleen maar omdat Oscar op bezoek kwam. Oscar Troplowitz had jaren geleden in de apotheek van Gertrudes vader gewerkt. Ze hadden elkaar graag gemogen, in haar ogen hadden ze nogal wat overeenkomsten, voor zover je daarvan überhaupt kon spreken tussen een vrouw en een man. Oscar was vlijtig en verstandig, niet overdreven sentimenteel of enthousiast, maar altijd rechtdoorzee. Een beschrijving die ook wel op haar van toepassing was, vond ze. Hoewel hij het goed naar zijn zin gehad had in Poznań, zoals hij meerdere keren benadrukt had, had hij de stad en de apotheek van zijn oom achter zich gelaten om in zijn geboortestad Wrocław alsnog zijn eindexamen te doen en te gaan studeren. Iets wat grote indruk op Gertrude gemaakt had.