Wildflower Summer: In dit moment

Terwijl haar ribben het uitschreeuwden van de helse pijn, en het bloed uit haar neus en lip drupte, met een rechteroog dat zo opgezwollen was dat het bijna dichtzat, strompelde Amy Tarcher door de ijzeren poort van Cattenach Ranch het land van haar beste vriendin op. Haar benen waren verkrampt en konden haar nauwelijks nog dragen, en haar evenwicht was helemaal in de war doordat ze zo duizelig was. Los grind op de met bakstenen geplaveide oprijlaan knarste onder haar schuifelende slippers, maar die waren het enige wat ze zo snel had weten aan te trekken toen ze haar huis uit was gevlucht. Amy’s eigen piepkleine huis stond in een ouder deel van het dorp, dicht bij het gedeelte van Olivia’s uitgestrekte ranch dat ver van de boerderij lag. Wat betekende dat ze op een of andere manier vijf kilometer had gelopen om hier te komen. Haar auto was geen optie geweest. Voordat haar echtgenoot gestoord was geworden en haar in deze bont en blauwe toestand had gebracht, had hij haar banden lekgestoken, haar mobiele telefoon stukgegooid en haar fotografieapparatuur met een hamer vernield. Dat had bijna meer pijn gedaan dan de aframmeling die hij haar had gegeven. Het einde was in zicht, en ze dwong haar voeten om te blijven bewegen, terwijl ze zich als een dronken slak over de oprijlaan voortbewoog. Ze kneep haar ogen een beetje dicht tegen de felle zon en keek naar het houten huis van twee verdiepingen recht voor haar, en vervolgens naar het land. Het was midden op de dag, dus zou er niemand in het grote huis aanwezig zijn behalve Olivia’s tante Mae misschien. Toen Amy dichterbij kwam, sloeg ze af naar rechts en richtte zich op de schuren. Er waren er drie, en ze stonden naast elkaar. Haar redding.