Fawning

Toen ik dertien was, vond ik het heerlijk om ’s avonds in de jacuzzi te zitten. We woonden in Aspen, Colorado, en als de buitenlampen uit waren, zag ik de sterren aan de inktzwarte hemel heel helder.
Op een avond kwam mijn stiefvader Randy naar me toe. Zijn voetstappen op de veranda klonken als zware dreunen die mijn aandacht opeisten. Ik keek hoe hij in de jacuzzi stapte. Zijn zwembroek bolde op door de lucht en verdween daarna in de donkere diepte. Daarna keek ik weer naar de sterren, terwijl ik me afvroeg welke versie van Randy ik vandaag zou zien: de versie de mij leek te verachten en die me constant corrigeerde, of de versie die charmant en aardig leek.
Randy was nog geen jaar geleden veranderd van de beste vriend van mijn vader in de nieuwe man van mijn moeder. Kort daarna had hij ons meegenomen naar dit afgelegen bergdorpje.
Ik was nog aan het bijkomen van de schok, ver weg van mijn vrienden en familie op deze vreemde, nieuwe plek. Ik kende al snel het telefoonnummer van de lokale kroeg uit mijn hoofd, omdat de barkeeper vaak bevestigde waar onze ouders uithingen. Zo konden mijn broer, stiefbroer en ik ons voorbereiden op de onvoorspelbaarheid die vaak met hen mee naar huis kwam.
De regels in dit nieuwe huishouden waren willekeurig, afhankelijk van Randy’s humeur, en veranderden steeds. Hij verzon ter plekke nieuwe normen. Ik deed mijn best om me aan
de regels te houden, maar het was gewoon niet te doen. En als ik me niet aan de regels hield, kreeg ik huisarrest. Dan mocht ik maandenlang het huis niet uit en zweeg hij me dood.
Maar nu, in de jacuzzi, negeerde hij me niet. Hij kwam ook geen kritiek leveren. Hij leek in een goed humeur en dat was een opluchting. ‘Ik wed dat je wenste dat je daarboven tussen de sterren kon wonen, hè?’ Randy lachte een beetje, maar hij lachte niet náár me. Het was alsof hij erkende: ‘Ik weet dat je wilde dat je niet hier was, met mij, en dat is prima.’ Dat hij mijn waarheid benoemde was ontwapenend. Het voelde alsof we misschien eens eerlijk tegen elkaar konden zijn. Mijn pantser werd wat zachter en ik giechelde een beetje, terwijl ik met mijn tong langs mijn beugel ging.
‘Waarom kom je niet op mijn schoot zitten, zodat je je nek niet zo hoeft te verdraaien?’ Randy gebaarde dat ik met mijn hoofd tegen zijn borst kon leunen om naar de hemel te kunnen kijken. Ik wilde, na de onbestendigheid van het afgelopen jaar, niets liever dan het gevoel hebben dat er voor me gezorgd werd.
Ik wilde een gelukkig gezin. Ik vatte zijn uitnodiging op als een handreiking uit stiefvaderlijke liefde.
Ik dreef naar zijn kant van de jacuzzi, ging op zijn schoot zitten en leunde naar achteren, zodat mijn hoofd tegen de bovenkant van zijn borst rustte. Mijn tenen piepten omhoog uit het borrelende water en zijn armen hielden me op mijn plek. Ik liet mijn schild nog verder zakken, omdat ik me vastgehouden, gezien en gewaardeerd voelde.
‘Ik vind het fijn om dicht bij je te zijn,’ zei Randy, terwijl zijn handen lichtjes in mijn heupen knepen. ‘Ik ben zo blij dat je het niet erg lijkt te vinden.’
Mijn lichaam verstrakte en mijn gedachten tolden. Waarom zou hij dat zeggen? Wat bedoelt hij? Ik voelde meteen wat zijn woorden inhielden, zwevend boven de energie van zijn handen.
En ik wist dat ik het waarschijnlijk wel erg zou móéten vinden.
Maar ik wist ook dat ik op eieren moest lopen. Ik wilde niet in de problemen komen door de versie van Randy op te roepen waar ik zo bang voor was. Dus reageerde ik voorzichtig, waarbij ik mijn stem zo ijl als de berglucht hield: ‘Waarom zou ik het erg vinden?’
Terwijl ik op Randy’s antwoord wachtte, voelde zijn lichaamshaar als speldenprikken op mijn huid. Het water had een zuigende werking tussen onze lijven en ik voelde me gevangen. Ik hield mijn lijf zo stil mogelijk.
‘Sommige meisjes zijn een beetje gereserveerd,’ zei hij. ‘Die willen misschien wat meer persoonlijke ruimte van de mannen in hun leven.’ Hij stopte even en vervolgde daarna: ‘Ik ben blij dat jij niet zo bent en dat wij zo close kunnen zijn.’
Dit moment veranderde alles. Het veranderde in elk geval iets binnen in mij. Het was de eerste keer dat ik me onveilig voelde bij Randy, terwijl hij ogenschijnlijk aardig deed. Op alle andere momenten waarop ik me onveilig voelde, was hij agressief en gemeen. Dat voelde chaotisch. Maar op dit moment was zijn stem zacht en kalm. Hij leek teder. En toch had ik duidelijk het gevoel vanbinnen dat hij niet helemaal de waarheid sprak.
Dat er iets heel erg mis was.