Van Europese schilderkunst tot Black Panther: een vlijmscherpe analyse van representatie van Zwarte mensen in kunst.
Als Esi Edugyan verschillende musea in Europa bezoekt, loopt ze vol bewondering door verschillende zalen. Alleen de portretkunst uit de achttiende en negentiende eeuw geeft haar een ongemakkelijk gevoel. Na verloop van tijd begrijpt ze waarom: een Zwart persoon wordt altijd in de marge afgebeeld. Als tot slaaf gemaakte, bediende of dienstmeisje, maar zelden als gewoon mens.
Geschiedenis is een construct, waarbij er gekozen is verhalen van bepaalde mensen centraal te stellen. Maar waarom zetten we sommige verhalen buitenspel en mythologiseren we andere? Welke sociale en politieke opvattingen bepalen onze herinneringen? Hoe zijn Zwarte verhalen en Zwarte geschiedenis in de kunst verbeeld? Edugyan onderzoekt schilderkunst, film, literatuur en haar eigen ervaringen. Wat gebeurt er als je de verhalen in de marge in het licht zet?
| ISBN: | 9789056727154 |
| NUR: | 320 |
| Type: | Paperback |
| Auteur(s): | Esi Edugyan |
| Vertaler: | Catalien van Paassen |
| Prijs: | 23,99 |
| Aantal pagina's: | 224 |
| Uitgever: | Signatuur |
| Verschijningsdatum: | 17-05-2022 |
| ISBN: | 9789044933819 |
| NUR: | 320 |
| Type: | E-book |
| Auteur(s): | Esi Edugyan |
| Vertaler: | Catalien van Paassen |
| Prijs: | 12,99 |
| Aantal pagina's: | 224 |
| Uitgever: | Signatuur |
| Verschijningsdatum: | 17-05-2022 |
Esi Edugyan behaalde met haar meest recente roman, Washington Black , de shortlist van de Man Booker Prize en won de Scotiabank Giller Prize 2018. In het licht is het resultaat van de Massey Lectures 2021 voor CBC Radio. Ze woont in Victoria, Canada met haar man en twee kinderen.
In de lente van 2018 had ik de bijzondere ervaring te poseren
voor mijn portret in olieverf. Ik denk niet dat dit dezelfde betekenis
heeft als vroeger. Dankzij de uitvinding van de fotografie is het
gemakkelijker om het onderwerp van een schilder te zijn;
modellen hoeven niet meer urenlang te zitten. Ze heeft
hen bevrijd van de noodzaak steeds opnieuw dezelfde pose
aan te nemen, en ze kunnen sneller hun biezen pakken als de
schilder humeurig is of saai, oppervlakkig of arrogant. Zulke
zegeningen werken twee kanten op: de verhalen over irritante
modellen zullen talrijk zijn. Het is in elk geval een fascinerende
relatie, omdat ze intense intimiteit en de abrupte afkapping
daarvan meebrengt. De schilder zal het doek voltooien; het
model zal vertrekken en niet meer terugkomen; wellicht spreken
die twee elkaar nooit meer. Dat intermezzo van hen samen, hoe
kortstondig ook, is niet alleen een tastbaar moment
in de tijd, maar ook het filteren van een identiteit door middel
van een langzaam groeiend oordeel dat het uiteindelijke portret
wel of niet waarheidsgetrouw weergeeft.
