Vier vragen aan Gregg Hurwitz over zijn personage Orphan X

Wie of wat was de inspiratie voor het personage Orphan X?

Orphan X is de optelsom van decennialang schrijven en research doen. Het heeft me heel wat jaren gekost om bij Evan uit te komen. En dat is ook niet zo vreemd, want die kerel is lastig te vinden. Hij werd op zijn twaalfde weggerukt uit een pleeggezin en ondergebracht in een geheim programma voor huurmoordenaars dat zo diep verborgen wordt binnen de Amerikaanse regering, dat vrijwel niemand weet dat het bestaat.

En ik wilde niet dat dit voelde als een Hollywoodachtige flauwekultraining, weet je, waarbij hij onmogelijke dingen doet. Dus ik heb maandenlang onderzoek gedaan. Ik ging naar Vegas om een van mijn adviseurs te bezoeken, een wereldberoemde sluipschutter en wapenmeester, die me kennis liet maken met elk vuurwapen waarover ik schrijf, van Benelli-gevechtsgeweren tot op bestelling gemaakte 1911-pistolen. Ik trainde mezelf – slecht – in mixed martial arts, en liet mijn gezicht gewend raken aan een oefenmat. Ik sprak met lui die operaties hebben geleid die je hebt gezien op CNN, die in vijandelijk gebied zijn geweest, in het diepste geheim, en de rol van aanvaller op zich namen op een aantal van de gevaarlijkste tonelen ter wereld. En dat alles in een poging om het proces te laten zien waardoor een broodmager, angstig kind uit een jongenstehuis in East Baltimore geloofwaardig kon transformeren tot Orphan X, een legendarisch persoon in de spionagewereld.

Ik kwam op het idee voor hem door vrienden van mij die geheime operaties deden. Ik fantaseerde over een programma waarin jonge pleegkinderen werden opgenomen, kinderen die niemand wilde, om in feite wegwerpwapens van hen te maken. Ik verweefde feiten met fictie, en ondertussen focuste ik steeds op wie mijn personage zou worden.

Toen ik eenmaal grip kreeg op Evan Smoak, wist ik dat dit avontuur zou volgen. En nog veel meer avonturen.

Vertel ons iets over Evan Smoaks toewijding aan het helpen van mensen in nood

Anders dan iemand als Bourne, weet Evan wie hij is. Hij is zich volledig bewust van waartoe hij in staat is – en alle afschuwelijke dingen die hij heeft gedaan. En toch kiest hij ervoor om goed te doen. Dat is wat hem voor mij zo fascinerend maakt als personage.

En hoewel hij de rest van zijn leven buiten beeld moet blijven, hoewel hij het kruis moet dragen van altijd een buitenstaander en observeerder zijn, is hij in één ding een expert: pro Deo werken vanuit de schaduw, en de wanhopigen helpen die zich tot niemand anders kunnen wenden. Er is een haai nodig om haaien in het nauw te drijven. Hij haat bullebakken, misbruikers en mensen die anderen terroriseren die minder machtig zijn. Hij haat hen tot in het diepst van zijn vezels, omdat toen hij een bang, broodmager kind in dat pleeggezin was, hij zelf ook geen macht had. En hij is dat gevoel nooit vergeten.

Dat is in essentie wat me aansprak toen ik op dit personage stuitte. Hij wijdt zichzelf aan het beschermen van anderen die het soort leven leiden dat hij zelf nooit zal kunnen hebben. Daar zit een hunkering in – en het heeft een tragisch tintje. Wat als de regels waarnaar je leeft, ook een vloek zijn?

In de nog te verschijnen zevende Orphan X-thriller Dark Horse is degene die hulp nodig heeft en krijgt van Evan Smoak voor het eerst in de serie geen onbetwistbaar volkomen sympathiek personage. Waarom die verandering?

Hoe verder ik vorder met schrijven, hoe meer ik afstap van het beschrijven van helden en schurken en hoe meer ik overga op het beschrijven van voorvechters en tegenstanders. Evan is niet zwart of wit; hij is een gevaarlijke grijstint. En er is zoveel meer complexiteit als hij zich bezighoudt en in conflict komt met mensen die net zo gecompliceerd zijn. Misschien is dat een van de kenmerken van ouder worden: het besef dat alles ingewikkelder is dan we dachten. Ik vind het leuk om conflicten en gevechten te creëren waarbij Evan en ik goed moeten opletten om te bepalen wat het juiste is om te doen.

(Opmerking van de uitgever: Dark Horse zal in februari 2022 in het Engels verschijnen, en medio 2022 in de Nederlandse vertaling)

Je voert veel gedetailleerd onderzoek uit voor elk deel van de serie. Heb je een favoriete onderzoekservaring?

Waarschijnlijk toen ik bij mijn goede vriend Billy Stojack (R.I.P.) was, op wie ik het personage Tommy heb gebaseerd. We waren buiten op zijn ranch in Vegas, bekeken zijn spullen, en hij keek me aan met zijn brede maffe grijns, tilde een raketgestuurde granaatwerper op, en zei: ‘Zullen we de woestijn in gaan voor een potje buitendarts voor volwassenen?’