Bioscoop aan zee – deel 3

‘Je ziet eruit alsof je wel een drankje kunt gebruiken.’
Gina Callaway liet het schuurblok zakken dat ze had gebruikt voor het verse pleisterwerk op de muur van de foyer van het Palace en draaide zich om naar Manda Vickery, die een dampende mok thee omhooghield. Gina liet haar stofmasker zakken en glimlachte dankbaar.
‘Bedankt,’ zei ze, terwijl ze vermoeid met haar hand over haar voorhoofd streek. ‘Hoewel ik eerlijk gezegd wel iets sterkers zou kunnen gebruiken.’
Ze keek om zich heen terwijl ze sprak en liet haar blik over de beschermende lakens glijden die op de vloer lagen en alles, van de kassa tot de bar, bedekten als een laag sneeuw. Strepen zonlicht kropen langs de randen van de met papier bedekte glazen voordeuren, waardoor miljoenen dansende stofdeeltjes zichtbaar werden. Het herinnerde Gina eraan hoeveel er nog gedaan moest worden voor de grote heropening half juni.
Ondanks de geruststellingen van aannemer en renovatie-expert Ben Pascoe, kon ze niet geloven dat ze over vier weken al klaar zouden zijn. Misschien als het plafond in de herentoiletten niet was ingestort toen de nieuwe verlichting werd opgehangen of als de vloer in de damestoiletten niet aangetast was geweest door houtworm… Dat waren slechts een paar onverwachte tegenslagen die ervoor hadden gezorgd dat het  restauratieproject niet meer op schema liep. Misschien moest ze praten met de eigenaar, Gorran Dew, om de heropening uit te stellen tot eind juni.
Manda keek Gina meelevend aan. ‘Het beste wat ik je kan aanbieden, is gelato van je grootvader,’ zei ze met een blik op het ijsloket van Ferrelli’s, waar ze werkte.
Meestal was het loket aan de binnenkant open, zodat bioscoopbezoekers zichzelf op ijs konden trakteren als ze naar de film gingen, maar tijdens de renovatie was dat loket afgesloten, en was alleen het loket aan de buitenzijde open.