Toen we negen maanden wat met elkaar hadden, zei Adam voor het eerst dat hij van me hield.
Toen we achttien maanden wat met elkaar hadden, verloor ik plotseling mijn baan en besloten Adam en ik dat ik bij hem in zou trekken.
Toen we vierentwintig maanden wat met elkaar hadden, ging Adam vreemd.
We waren net terug van een romantische vakantie in Europa en hij ging uit eten met de jongens. Maar toen het middernacht werd en Adam nog steeds niet thuis was, begon ik me zorgen te maken. Ik
stuurde berichtjes en belde, maar hij reageerde niet. Mijn bezorgdheid nam met het uur toe en toen hij eindelijk om vier uur thuiskwam, was ik woest. Ik huilde hysterisch en vroeg Adam waar hij al die tijd was geweest.
‘Doe niet zo gestoord,’ snauwde hij terug. Hij legde uit dat hij met zijn vrienden en potentiële investeerders wat was gaan drinken om het over zaken te hebben.
Omdat ik niet ‘die gestoorde vrouw’ wilde zijn, ging ik daarop huilerig naar bed. Maar de volgende dag vroeg ik toch om meer opheldering.
‘Kun je me gewoon vertellen wat er allemaal is gebeurd zodat ik het van me af kan zetten en er nooit meer over hoef te beginnen?’ vroeg ik.
Adam begon te vertellen wat er allemaal was voorgevallen, maar nu merkte ik dat sommige details anders waren. Het was niet hetzelfde verhaal als de avond ervoor. Toen ik hem daarop wees, werd hij ontwijkend en stormde hij de slaapkamer in om weer te gaan slapen.
Toen wist ik dat er iets mis was. En voor het eerst van mijn leven deed ik wat ‘die gestoorde vrouwen’ doen: ik keek op zijn telefoon.
Ik hoefde niet ver te scrollen om te zien dat hij helemaal niet tot vier uur ’s nachts met investeerders op stap was geweest.
Hij was bij een andere vrouw geweest.