De prijs

De Route Nationale D560, op circa vijftig kilometer ten noordoosten van Marseille, ligt bezaaid met bloed en resten, vlees en ingewanden, dierlijk en menselijk, autowrak en kogelhulzen, alles door elkaar.
Aanvankelijk lijkt het een doodnormale demonstratie. Er is zelfs officieel toestemming voor aangevraagd (zij het dat deze nooit is verleend, de aanvraag is op de stapel beland bij het arrondissement in Marseille, maar wegens personeelsgebrek niet in behandeling genomen – maar dat blijkt later pas, tot grote opluchting van de verantwoordelijke wethouder).
Het is zaterdagmiddag omstreeks vier uur. Naar schatting dertig demonstranten verzamelen op de parkeerplaats aan de onderzijde van het viaduct waarop het protest zal plaatsvinden.
Dertig, een iets hogere opkomst dan gemiddeld bij eerdere acties van de FPLA, de Franse dierenrechtenorganisatie Front pour la Libération des Animaux.
De meesten kennen elkaar inmiddels, maar ook de nieuwkomers worden enthousiast verwelkomd, stoere types met tattoos, stevige schoenen, leren jacks. Hun haren keurig kort geknipt (de bivakmutsen verschijnen pas later). Zwijgzaam zijn ze ook, maar daar kijkt niemand van op, als je nieuw bent, dan moet je nog wennen, acclimatiseren, logischerwijs. Vanwege hun uiterlijk zou je ze eerder bij de harde kern van PSG of Olympique Marseille verwachten, maar zo zie je maar weer dat mensen je kunnen verrassen.
Eerder die dag heeft het flink geregend, maar de westenwind jaagt de wolken richting de Alpen en even later breekt het zonnetje door. Een goed teken: ook God toont dat Hij aan de kant van de dieren staat.
De actieleider neemt het woord. De regels waaraan de demonstranten zich moeten houden worden doorgenomen: de FPLA is sinds de oprichting statutair principieel geweldloos en altijd zeer trots en zuinig op dit trackrecord. Daarna spreekt ze gloedvol over het schandalige veetransport, volgens bronnen meer dan zestig afgedankte melkkoeien afkomstig uit Nederland in een ongekoeld transport, dat dit viaduct zes dagen per week passeert.
Als ze de stress en de doodsangst onder de levende dieren schetst, op elkaar geperst in een nauwelijks geventileerde vrachtwagen, slaat haar stem over. Stel je voor: dagen onderweg in deze temperaturen, zonder eten of drinken, zonder bewegingsruimte. Van de megastallen in Nederland naar de slachthuizen van Zuid-Europa. ‘Daar moet een einde aan komen en wel nu!’ roept ze, onder luid applaus.