…De heersende overtuiging in de maatschappij is nog altijd dat mannen altijd zin hebben en altijd met seks bezig zijn en dat dat bij vrouwen veel minder het geval is. Niet alleen is dit volstrekt onjuist (er zijn verschillen tussen individuen, niet tussen mannen en vrouwen) maar miljoenen vrouwen zijn vervolgens bang om gehoor te geven aan hun seksuele gevoelens, behoeftes en fantasieën uit angst om een slet, goedkoop of ‘makkelijk’ te worden genoemd. Zelfs binnen een vaste relatie wordt seks als beloning of ruilmiddel ingezet. ‘Ik geef hem zijn zin, dan ben ik weer even van het gezeur af’, of ‘als we het weer gedaan hebben, wordt hij tenminste weer eens actief in huis’. Op deze manier gaan veel vrouwen jaren door met seks hebben op een manier waar ze eigenlijk geen enkel plezier aan beleven. Logisch dat je er dan steeds minder zin in krijgt. Kortom, het wordt tijd dat we aan onze eigen vrouwelijke seksualiteit weer veel meer tijd en aandacht gaan besteden.
Maar hoe doen we dat eigenlijk? Hoe gaat een vrouw ‘aan’?
Dat is natuurlijk persoonlijk. Bij mij werken woorden heel erg goed. Verliefde woorden, adoratie, dat spreekt voor zich. Maar ook raakt het mij wanneer iemand uitgebreid over zichzelf vertelt, over hoe hij in het leven staat, met humor. Heerlijk. Dat hoeft natuurlijk niet altijd geschreven of getypt zijn, het kan ook in een gesprek. Oprechte interesse, goed kunnen luisteren, dat zet bij mij allemaal vlammetjes in de oven aan. In mijn hoofd, maar ook in mijn lichaam. Er zijn natuurlijk ook vrouwen die vooral gevoelig zijn voor een lichaam, een bepaalde ‘look’, lichaamslengte en andere uiterlijke kenmerken. Een bepaalde manier van aanraken, specifieke seksuele voorkeuren.
Zoveel mensen, zoveel wensen.