Toen was ze weg

Die maanden, de maanden voordat ze verdween, waren de beste maanden van haar leven. Nee, echt. Werkelijk de allerbeste. Elk moment presenteerde zichzelf aan haar als een geschenk met de woorden: Daar ben ik, nog zo’n perfect moment. Moet je eens kijken. Niet te geloven toch, hoe schattig ik ben?
Elke ochtend was het een windvlaag van mascara en zenuwen, een sneller kloppend hart bij de school, opkomende blijdschap als ze hem ontdekte. School was niet langer een gevangenis, het was een bruisende, met spots verlichte filmset voor haar relatie.

Ellie Mack kon niet geloven dat Theo Goodman met haar uit wilde gaan. Theo Goodman was met afstand de knapste jongen in klas 4. Hij was ook de knapste jongen in klas 3, 2 en 1 geweest. Maar niet in groep 8. In groep 8 was geen enkele jongen knap geweest. Ze waren toen allemaal klein geweest, kindjes met grote ogen en grote schoenen aan en met veel te wijde blazers.

Theo Goodman had nooit een vriendinnetje gehad en iedereen dacht dat hij misschien wel homo was. Hij was voor een jongen best knap, en erg mager. En eigenlijk was hij gewoon ontzettend aardig. Ellie droomde er al jaren van om met hem om te gaan, of hij nu homo was of niet. Ze was al blij geweest als ze alleen maar vrienden waren geweest. Zijn jonge, knappe moeder bracht hem elke dag naar school. Ze had altijd gymkleding aan, droeg haar haar in een staart en had meestal een klein wit hondje bij zich. Voordat Theo door de poort het schoolplein op liep, tilde hij het hondje op en gaf hij hem een kusje op de wang. Daarna zette hij hem weer voorzichtig op de grond en gaf hij zijn moeder een zoen. Het kon hem niet schelen of iedereen het zag. Hij schaamde zich niet voor zijn wollige hondje en evenmin voor zijn moeder. Hij had zélfvertrouwen.

En verleden jaar, net na de zomervakantie, had hij haar opeens aangesproken. Zomaar. Tijdens de lunch, iets over huiswerk of zo. En Ellie, die van weinig dingen verstand had, wist wel meteen dat hij geen homo was en dat hij met haar praatte omdat hij haar leuk vond. Het was glashelder. En toen, plotseling, hadden ze verkering. Zij had gedacht dat daar meer bij zou komen kijken.

Maar door één verkeerde beweging, één klein foutje in de tijdlijn, was alles opeens over. Niet alleen hun relatie, maar alles. Haar jeugd, haar leven, Ellie Mack. Alles weg. Alles voor eeuwig weg. Als ze de tijd terug kon draaien, die kon ontwarren en als een bolletje wol de andere kant op kon rollen, dan waren de knoopjes in het garen, de waarschuwingstekens, haar wel opgevallen. Achteraf gezien was het maar al te duidelijk.
Maar toen, toen ze nog nergens verstand van had, had ze het niet zien aankomen. Ze was er met open ogen in getuind