Wat is giftige positiviteit?
Stel je voor dat je je baan verliest. Je bent totaal in paniek. Je hersenen draaien op volle toeren en je hebt geen idee wat je nu moet doen.
Je besluit het aan je vrienden te vertellen. Ze kijken je aan en glimlachen. Het lijkt alsof ze je iets geweldigs te zeggen hebben. Zou het datgene zijn waar je nu behoefte aan hebt? Misschien hebben ze ergens een fantastische baan voor je gezien. Je ziet ze onrustig bewegen, terwijl ze uit de diepten van hun innerlijke wijsheid een grote waarheid tevoorschijn halen: ‘Nu heb je tenminste veel vrije tijd! Het had zoveel erger kunnen zijn. Wat zul je hier wel niet allemaal van leren?’
Daar heb je het dan: giftige positiviteit.
Sta jezelf toe om te ervaren wat het is om een mens te zijn, met het goede en het nare.
– Uit: Giftige Positiviteit, Whitney Goodman
Luisteren ze eigenlijk wel?
Je verstart en denkt: luisteren ze eigenlijk wel? Moet ik werkelijk dankbaar zijn omdat ik zojuist mijn baan ben kwijtgeraakt?
Je hebt geen idee wat je nu moet doen. Je voelt geen dankbaarheid, dus hoe zou je hier in vredesnaam op moeten reageren? Je was al gespannen en door dit gesprek voel je je totaal niet begrepen. Dus zet je je gevoelens aan de kant en zegt: ‘Ja, dank je wel.’
Nu ben je niet alleen werkloos, maar je hebt ook nog eens het gevoel dat je afstand hebt genomen van je vrienden en je schaamt je omdat je niet in staat bent het van de positieve kant te bekijken.
Ze proberen je alleen maar te helpen
Oké, ze hebben waarschijnlijk het beste met je voor. Wat ze zeggen is niet onwaar: je hebt nu immers inderdaad meer vrije tijd en het kan natuurlijk (altijd) veel erger zijn, en ja, je zult vast wel iets van deze ervaring leren.
Het probleem is echter dat je er daarmee nog niet bent. Want je bent nog ongerust en van streek. Je bent bang. Je lichaam en geest staan volledig in de crisisstand en geen gemeenplaats zal daar iets aan veranderen. Wat je echt nodig hebt, zijn steun en de ruimte om je gevoelens een plaats te geven.
Giftige positiviteit is het advies waar we eigenlijk wel iets mee zouden willen doen, maar dat we op dat moment niet kunnen verwerken. In plaats daarvan doet het meestal aan alsof ons de mond wordt gesnoerd, we worden beoordeeld en niet begrepen.
Komt dat je bekend voor?