Met zijn bedrijf Frisse Kater richt Tugrul Çirakoglu zich op het reinigen na extreme en uitzonderlijke omstandigheden, zoals een suïcide, zware vervuiling door verwaarlozing en lijkvinding. De situaties die hij aantreft benadert hij met professionele distantie, maar dat is lastiger met de verhalen erachter. Het verdriet, de ellende en de eenzaamheid laten hem moeilijk los. Zijn boek Schoon genoeg is dan ook een pleidooi om in onze samenleving elkaar beter in de gaten te houden en voor elkaar te zorgen.
Tugrul Çirakoglu neemt je hieronder mee in zijn persoonlijke leven.
Op haar vierenveertigste overleed mijn moeder aan kanker. Na haar overlijden vroegen mensen met regelmaat aan mijn vader hoe hij zich voelde. Of hij het gevoel van verdriet kon omschrijven. Zijn antwoord was altijd hetzelfde: ‘Het voelt alsof ik niet meer kan ademen’.
Mijn ouders waren ruim twintig jaar getrouwd geweest. Hadden twee kinderen grootgebracht. En samen hun leven opgebouwd. Mijn vader had altijd goed voor mijn moeder gezorgd. Tijdens haar ziektebed was dit niet anders. Hij week geen seconde van haar zijde.
De weken voor haar overlijden waren het zwaarst. Omdat ze morfine kreeg toegediend (tegen de pijn) was ze onaanspreekbaar. Ze verkeerde in een constante vegetatieve toestand.
Enkele dagen voor haar overlijden ontwaakte ze midden in de nacht plotseling en maakte mijn vader wakker. Ze vertelde dat ze van hem hield en vroeg hem: ‘Je hebt altijd goed voor mij gezorgd. Wie zal er voor jou gaan zorgen als ik er niet meer ben?’
Ik was ongehuwd en kon daarom het verdriet van mijn vader niet compleet bevatten. Veel van zijn emoties en gedachten hield hij ook verborgen voor ons. Hij was nooit een goede communicator geweest. Ik zag hem stapsgewijs steeds verder afglijden in een diep, donker dal.
In de avonden kon hij niet slapen. Hij wachtte tot mijn zusje en ik in diepe slaap verkeerden, waarna hij stiekem naar buiten glipte. Hij liep dan urenlang rondjes in het holst van de nacht, vaak huilend. Het was pas jaren later dat hij mij hierover vertelde.
Nu ik zelf getrouwd ben begrijp ik het antwoord van mijn vader (beter). De gedachte aan het verliezen van mijn vrouw is zodanig bedroevend dat het voelt alsof ik niet kan ademen. Precies zoals mijn vader omschreef. Dit gevoel is natuurlijk maar een fractie van wat hij destijds voelde.
Laatst had ik een klant die zijn gehele woning had vervuild. Aanvankelijk reed ik de woning eerst meerdere malen voorbij. Door alle wildgroei kon ik namelijk niet zien dat er een gebouw stond.
De verwoeste voordeur werd open gedaan door een vriendelijke, oudere meneer. Hij oogde vies en onverzorgd. Alsof hij zichzelf jaren niet had gewassen. Ik durfde hem geen hand te geven.
Het binnenstappen van de woning was nogal een uitdaging. De smalle entreehal stond vol met rommel. Zijn woonkamer zag er geen haar beter uit. Achterin de woonkamer had hij een bankstel en televisie staan. Hier bracht hij, begraven tussen het vuil, het merendeel van zijn tijd door.
De muren en plafonds waren ernstig beschadigd. De continue lekkages in de woning hadden voor immense schimmelgroei en bouwschade gezorgd. Ik heb al flink wat vervuilde woningen opgeruimd, maar zo erg zie ik het zelden.
Samen liepen we naar de eerste verdieping. Ook hier was het een absolute ravage. Ik had graag alles voor hem opgeruimd, maar dit was niet mogelijk. We hadden deze dag slechts één taak: de badkamer schoonmaken.
Op een onbekend moment in het verleden had de bewoner zijn toilet verstopt. Omdat hij nergens anders zijn behoefte kon doen, begon hij hoogstwaarschijnlijk in bad te poepen. Logischerwijs leidde dit uiteindelijk ook tot een verstopping waarna hij noodgedwongen hulp moest inschakelen.
Zijn badkuip was tot de nok toe gevuld met ontlasting. Er had maar iets kleins hoeven te gebeuren en de honderden liters poepwater zouden de woning instromen. Ik wilde me niet eens voorstellen hoe moeilijk het opruimen daarvan zou zijn geweest met alle aanwezige rotzooi in de woning.
Later kreeg ik te horen dat het ooit een prachtig, chique huis was geweest. Na het overlijden van zijn vrouw brokkelde meneer, tezamen met het huis, helemaal af. Misschien kon ook hij al jarenlang niet meer ademen?
Tugrul Çirakoglu
De verborgen wereld achter het schoonmaken van extreme situaties.
Als hij na zijn afstuderen op elke sollicitatiebrief een standaardafwijzing krijgt, besluit Tugrul Çirakoglu voor zichzelf te beginnen. Zijn bedrijf, Frisse Kater, richt zich in eerste instantie op het schoonmaken na huisfeesten, maar al snel zoekt hij naar grotere uitdagingen. Die vindt hij in het reinigen na extreme en uitzonderlijke omstandigheden, zoals een suïcide, zware vervuiling door verwaarlozing en lijkvinding.
Tugrul Çirakoglu (1990) is eigenaar van schoonmaakbedrijf Frisse Kater dat hij in 2014 oprichtte. Hij studeerde International Business & Management en woonde tijdens zijn studie enkele jaren in het buitenland. Daarnaast is hij vlogger en columnist. Hij woont in Amsterdam.
Met zijn bedrijf Frisse Kater richt Tugrul Çirakoglu zich op het reinigen na extreme en uitzonderlijke omstandigheden. Çirakoglu neemt je mee in één van zijn opdrachten.
Met Frisse Kater richt Tugrul Çirakoglu zich op het reinigen na extreme en uitzonderlijke omstandigheden. Lees meer over hoe hij het probleem achter deze extreme schoonmaaksituaties probeert aan te kaarten.