Interview met Libby Page
1 juni 2018Interview met Libby Page, auteur van Het zwembad, door Francesca Pymm
‘Ik was eigenlijk gewoon een nerd, maar daar ben ik nu trots op’
Wat zijn de belangrijkste thema’s van Het zwembad?
Voor mij zijn de waarde van gemeenschapszin en het belang ervan binnen onze samenleving de belangrijkste thema’s. Dit was ook de drijfveer achter het boek: het idee dat plekken waar allerlei mensen samenkomen, zoals een zwembad, een bibliotheek, het waard zijn om voor te vechten. Het boek gaat ook over twee soorten eenzaamheid: dat van een alleen achtergebleven vrouw van 86, en het
soort eenzaamheid waar je minder vaak over hoort, namelijk dat van twintigers die hun plek in de wereld proberen te vinden en de stress die daarbij komt kijken.
Kate en Rosemary sluiten een niet zo voor de hand liggende vriendschap – waarom denk je dat juist zij de drijvende kracht achter de campagne vormen om het zwembad te redden?
Openluchtzwembaden zijn unieke plekken, omdat je er mensen van allerlei leeftijden en met allerlei verschillende achtergronden tegenkomt bij wie je aansluiting kunt vinden op een manier waarop je dat in je dagelijks leven misschien niet kunt. Dit inspireerde het idee van een vriendschap tussen verschillende generaties. Ik wilde de parallellen tussen de karakters zichtbaar maken ondanks hun verschillen, om te laten zien hoeveel we als mensen eigenlijk met elkaar gemeen hebben. Kate en Rosemary mogen dan in veel opzichten van elkaar verschillen, ze delen wel veel dezelfde emoties en krijgen een band dankzij hun liefde voor het zwemmen in een buitenbad, en hun hartstochtelijke strijd voor de belangen van hun buurt.
In hoeverre is het verhaal op waarheid gebaseerd – op de geschiedenis van het echte Brockwell Lido – en in hoeverre is het fictie?
Het echte Brockwell Lido en de rol die het heeft gespeeld binnen de wijk vormden een inspiratiebron, maar voor de rest van het verhaal heb ik mijn fantasie gebruikt. Het echte zwembad heeft een fascinerende geschiedenis: het is een paar jaar gesloten geweest en opende later zijn deuren weer dankzij acties van buurtbewoners. We leven in een tijd waarin dit soort gemeenschappelijke voorzieningen in hoog tempo worden gesloten en dat was het verhaal dat ik wilde vertellen.
