Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte

Op mijn twintigste werd ik tot mijn grote verrassing in München op een toneelschool aangenomen en trok ik bij mijn grootouders in omdat ik geen kamer kon vinden. Het contrast tussen deze twee werelden had niet groter kunnen zijn. Hierover wil ik vertellen: over mijn boven alles beminde grootouders, met z’n tweeën gevangen in hun schitterende huis, en over hoe het is als iemand tegen je zegt: ‘Je moet leren met je tepels te glimlachen.’

Zijn grootmoeder, ooit zelf actrice, is nog steeds een diva. Zijn grootvader, een gepensioneerde filosofieprofessor, is een scherpe, intimiderende maar slechthorende man. Hun dagen zijn ingedeeld aan de hand van absurde rituelen waarin alcohol een belangrijke rol speelt. Met de dagelijkse afwisseling van het grootse maar vreemde leven van zijn grootouders en de net zo bedenkelijke gang van zaken op de theaterschool, vertelt Joachim Meyerhoff weer een voortreffelijk, ontroerend, grappig en raak verhaal. Een hommage aan zijn grootouders en een eerlijk verslag van zijn confronterende vlucht in acteren.