Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween

Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween Prijswinnaar
Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween
Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween

DWDD Boek van de Maand. Ontroerende roman over een man die, na alles te hebben verloren, zichzelf in de natuur hervindt. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

Samenvatting

DWDD Boek van de Maand – Januari 2020!

Shizo groeit aan het einde van de negentiende eeuw op in het zuiden van Japan. Daar staat hij bekend om zijn uitzonderlijke hardlooptalent. Na jarenlange intensieve training is hij uitverkoren om mee te doen aan de Zweedse Olympische Spelen van 1912. Maar tijdens die wedstrijd bezwijkt Shizo en hij kan de marathon niet uitlopen.

Shizo is bang dat hij zijn ouders teleurgesteld heeft en durft na deze schande niet terug naar huis. Hij trekt zich terug in de bergen. Niemand weet waar hij gebleven is. Uiteindelijk wordt hij, inmiddels een oude man, ontdekt door een Zweedse journalist die zijn verhaal kent en onthult. Wat gebeurde er precies tijdens de marathon en waar is Shizo al die jaren geweest?

Goed om te weten

  • Gebaseerd op een waargebeurd verhaal
  • Faggiani is een meesterverteller
  • Shizo Kanakuri heeft de marathon uiteindelijk uitgelopen in 54 jaar

Prijzen en nominaties

Prijzen en nominaties

  • Boek van de maand bij DWDD

Specificaties

Specificaties

ISBN: 9789056726485
NUR: 302
Type: Paperback
Auteur(s): Franco Faggiani
Vertaler: Saskia Peterzon-Kotte
Prijs: 22,99
Aantal pagina's: 232
Uitgever: Signatuur
Verschijningsdatum: 10-01-2020

Specificaties

ISBN: 9789044978483
NUR: 302
Type: E-book
Auteur(s): Franco Faggiani
Vertaler: Saskia Peterzon-Kotte
Prijs: 12,99
Aantal pagina's: 256
Uitgever: Signatuur
Verschijningsdatum: 14-01-2020

Specificaties

ISBN: 9789046173213
NUR: 302
Type: Luisterboek
Auteur(s): Franco Faggiani
Vertaler: Saskia Peterzon-Kotte
Voorlezer: Rik van de Westelaken
Prijs: 13,99
Duur: 7 uur en 23 minuten
Uitgever: Signatuur
Verschijningsdatum: 18-02-2020
Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween Prijswinnaar
Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween
Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween
Paperback:
22,99
E-book:
12,99

Leesfragment

Al sinds mijn adolescentie was hardlopen hetgeen waar ik het gelukkigst van werd.
Soms leidde ik ook mijn vader om de tuin om dat te kunnen doen, door niet te gehoorzamen aan zijn bevel om te studeren. Ik vertelde hem dat ik me aangetrokken voelde tot de kami’s, de godheden van onze shintoïstische cultuur die de keizer had getransformeerd tot staatsreligie, waarbij hij het boeddhisme verbood.
In de familie van mijn vaders kant werd het shintoïsme al eeuwen beoefend, al voor de keizerlijke verplichting. Tot mijn favoriete kami’s behoorden altijd al de kodama’s, de geesten die het bos bewaakten; ze wonen in de bomen, in de stenen die door de wind zijn uitgesleten, in de diepte van de kleine meren, in de holten die verborgen zijn in de sneeuw of achter de nevelige straal van de watervallen. Ze hebben geen vaste, zichtbare vorm, behalve op religieuze afbeeldingen, het kunnen geesten zijn maar ook onderdelen van de natuur, zoals rotsen en beekjes; het zijn scheppers en bewakers van het universum, ze zorgen voor harmonie in het rijk der levenden. Met dat van de overledenen houden ze zich niet al te veel bezig, want uiteindelijk kunnen de doden maar een poosje in de herinnering van ieder van ons blijven bestaan, om daarna te verdwijnen.
Het shintoïsme is in feite tamelijk eenvoudig, omdat het door de natuur wordt gereguleerd, die heilig is en daarom vereerd, gerespecteerd en beschermd moet worden. Verder is er weinig belangrijk als het niet te maken heeft met de eigen persoon en de eigen familie.
Hardlopen in de bossen en de bergen was voor mij dan ook het zoeken naar rechtstreeks contact met de kodama’s. Daarom liet mijn vader me begaan, zij het onder zijn toeziend oog en soms met stilzwijgende tekenen van misprijzen.
Ik was een eigenzinnige leerling en een respectvolle zoon, ook al werden mijn ouders altijd in beslag genomen door gedachten waar ik geen plek tussen kon bemachtigen. Natuurlijk, ze garandeerden me een welgesteld leven, maar ik heb meermalen gedacht dat er voor hen weinig zou veranderen als ik er niet was. Dat stemde me soms mistroostig, maar het stelde me wel in de gelegenheid veel tijd in de immense eenzaamheid van de bossen door te brengen.

Gerelateerde artikelen